गोपीनाथा आले आले,
सोडूनिया काम रे
वृंदावनी वाजविसी
वेणू जरा थांब रे ॥धृ॥
यमुनाबाई वाहे स्थिर।
नादे लुब्धला समीर।
हालवेना तरुवर पुष्पे
फळे पान रे॥ १॥
एक गोपी म्हणे,
“माझ्या घरी आले पाहुणे
बहिणीचे पति माझे
होती, सखे मेहुणे
स्वयंपाक करुनिया
येता झाले, श्रम रे”॥२॥
एक गोपी म्हणे,
“माझी सासू बहु तापट
कुंजवनी येत होते,
मारुनिया करी पीठ
आता कैसी येऊं देवा, भजते तुझे नाम रे”॥ ३॥
एक गोपी म्हणे,
“देवा मुरली नादे रंगली
तिच्या नादे आज
माझी पतिसेवा भंगली
विडा करितां करितां
आले, सुटला भाळी घाम रे”॥ ४॥
एक नारी माळीयाची
जात होती सासरी
अवचित मुरलीचा नाद
भरे अंतरी
द्राक्ष, केळी,
अननस, उंबर, जांब रे॥ ५॥
वेडावल्या वेदशृती,
खुंटे अनंताची मती
तेथे कृष्णाबाई किती चरणी घनःश्याम रे ऽ॥ ६॥
